معصومه فراستی؛ مریم صیادی
چکیده
چندین روش فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی برای خارجسازی نیترات از آب به کار میرود که ممکن است گرانقیمت باشند و به تولید مواد اضافی و زبالههای سمی منجر شود و در مقیاس وسیع محدودیت کاربرد داشته باشند. در این تحقیق توانایی کربن فعال به منزله جاذب برای خارج سازی نیترات، آمونیوم و فسفات از آب ارزیابی شد. برای این منظور اثر زمان تماس، ...
بیشتر
چندین روش فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی برای خارجسازی نیترات از آب به کار میرود که ممکن است گرانقیمت باشند و به تولید مواد اضافی و زبالههای سمی منجر شود و در مقیاس وسیع محدودیت کاربرد داشته باشند. در این تحقیق توانایی کربن فعال به منزله جاذب برای خارج سازی نیترات، آمونیوم و فسفات از آب ارزیابی شد. برای این منظور اثر زمان تماس، غلظت اولیه و pH در جذب نیترات، آمونیوم و فسفات بر کربن فعال بررسی شد. خصوصیات سطحی جاذب مورد مطالعه بهوسیله طیف سنجی و میکروسکوپ الکترونی و سطح ویژه آنها با روش متیلن بلو مشخص شد. از مدلهای سنیتیکی مرتبه اول و مرتبه دوم برای توصیف دادههای سنیتیکی و همچنین مدلهای لانگمویر و فروندلیچ برای توصیف دادههای همدمای جذب استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد میزان جذب نیترات، آمونیوم و فسفات با گذشت زمان افزایش یافت و به ترتیب بعد از 60 و 120 دقیقه به حداکثر میزان خود رسید. حداکثر جذب آمونیوم و نیترات کربن فعال در pH=2 و حداکثر جذب فسفات در pH=8 بود. با افزایش غلظت اولیه نیترات، راندمان حذف افزایش یافت و بیشترین راندمان حذف نیترات در غلظت 100 میلیگرم بر لیتر برابر با86/88 درصد و بیشترین راندمان حذف آمونیوم در غلظت 5 میلیگرم بر لیتر 92 درصد و بیشترین راندمان حذف فسفات در غلظت 7 میلیگرم بر لیتر 77 درصد بود. با توجه به نتایج بدست آمده، کربن فعال مورد مطالعه دارای قابلیت بالایی در حذف آلاینده های نیترات، آمونیوم و فسفات بود.